مشاوره اصول مذاکره | مفهوم دست به سینه ناقص در زبان بدن

در دوران کودکی هر زمان که احساس خطر و نا امنی می کردید، احتمالا پشت لباس مادر یا وسایل خانه پنهان می شدید. وقتی به سن پیش دبستانی رسیدید با روی هم انداختن و فشردن بازوان روی سینه، سدِ دفاعی خود را ایجاد کردید. در دوران نوجوانی احتمالا این حرکت را کمی آزادانه تر و راحت تر انجام می دادید و علاوه بر آن پاهای تان را روی هم می انداختید تا خونسرد به نظر برسید و کمتر جلب توجه کنید.

حرکت روی هم انداختن بازوان در سراسر جهان وجود دارد و نشان دهنده ی یک موضع دفاعی است. این حالت نه تنها بعنوان سپری دفاعی در مقابل حمله ای احتمالی به کار می رود، بلکه علامت یک موقعیت تغییر ناپذیر است که به شما می گوید این شخص تغییر موضع نمی دهد.

اگر مردی از نظر یک زن جذاب باشد، دست هایش را در یک موقعیت باز قرار می دهد؛ ولی در برابر مردانی که زشت و پرخاشگر جلوه می کنند، بازوانش را روی هم می اندازد.

همچنین اگر احساس اضطراب یا عدم اعتماد به نفس کنید، احتمالا بازوهای تان را روی هم می اندازید. این حرکت هنگامی که در جمع افراد غریبه حضور دارید و نیز در آسانسورها، جلسات عمومی یا هنگامی که منتظرید سوار هواپیما شوید یا در جایی احساس ناامنی یا نگرانی یا ترس کنید بسیار دیده می شود.

کسانی که می گویند به این دلیل دست به سینه می شوند که راحت باشند، درست می گویند. هر حرکتی که با نگرش فرد هماهنگ باشد، باعث راحتی می شود. بنابراین اگر در کسی احساسات منفی یا تدافعی یا هر احساس ناراحت کننده ی دیگری وجود داشته باشد، حتی اگر از آن آگاه نباشد، برای او عادی است که بازوانش را روی هم بیندازد.

اگر شخص احساس راحتی کند و نسبت به خود احساس خوشایندی داشته باشد، دستانش را در موقعیت باز که منعکس کننده ی تفکراتش است قرار می دهد.

دریافت خدمات منتورینگ کسب و کار (بیزینس منتورینگ) 

گاهی اوقات حالت دست به سینه کامل بیش از حد گویا است و به وضوح ترس و نگرانی را نشان می دهد. از این رو گهگاه آن را با حالت متعادل تری جایگزین می کنیم، یعنی دست به سینه ناقص که در این حالت یک دست از جلوی بدن رد می شود تا دست دیگر را بگیرد یا لمس کند و یک مانع تشکیل دهد.

تشکیل این مانع اغلب در جلساتی که شاید شخص برای سایر اعضای گروه غریبه باشد یا از اعتماد به نفس لازم برخوردار نباشد، دیده می شود. یک نوع پر مصرف دیگر از این حرکت، گرفتن دست ها است،

حرکتی که اغلب توسط افرادی که در حضور یک جمع منتظر دریافت جایزه یا ایراد نطق می باشند، استفاده می شود. به اعتقاد موریس، این حرکت باعث می شود که شخص مجدداً از همان امنیت عاطفی برخوردار شود که در کودکی هنگامی که والدینش در موقعیت های ترسناک دست هایش را می گرفتند، تجربه می کرده است.