آشنایی با مفهوم تکنولوژی

تکنولوژی عبارت است از دانش و مهارتهاي لازم براي توليد کالا و خدمات که حاصل قدرت فکري و شناخت انسان و ترکيب قوانين موجود در طبيعت مي‌باشد. انواع نگاه ها به تکنولوژی عبارتند از:

الف) تکنولوژی بعنوان ابزار:

دیدگاه عامیانه. مثلا تکنولوژی = تلفن همراه

ب) تکنولوژی بعنوان یک سیستم مبدل/تبدیل کننده:

در این دیدگاه تکنولوژی بعنوان عامل تغییر است و بعنوان واسطه نیازی به آن دیده می شود و نیازها را تأمین کرده و داده ها را میگیرد و نتیجه را میدهد. مثلا تکنولوژی = تولید فولاد یا آهن

اعضای شبکه مشاوران در حوزه «برنامه‌نویسی، وب و امنیت سایبری»

ج) تکولوژی به مفهوم دانش:

دانشی که پاسخگوی دو سئوال Know How و Know Why است.

د) تکنولوژی بعنوان نرم افزار و سخت افزار:

نگاهی ترکیبی و بهینه با درنظر گرفتن دانش و ابزار. براساس این نوع نگاه به تکنولوژی، از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است بنابراین انتقال آن زمانی به‌طور کامل انجام می‌شود که بین این چهار عنصر تناسب وجود داشته باشد:

1)    بُعد انسانی (Human Ware):

عامل انسانی درگیر در تکنولوژی ، بخشی از تکنولوژی که در انسان متجلی شده و دربرگیرنده آگاهی، استعداد، تجارت، مهارت، ابتکار و انگیزه‌های اوست.

2)    بُعد فنی (Techno Ware):

مجموعه‌ای از ابزارها، ماشین آلات، تأسیسات و تسهیلات فیزیکی که به‌دلیل سرعت رشد و پیشرفت زیاد، غالباً سه عنصر دیگر نمی توانند پاسخگوی رشد سریع سخت افزار باشند.

3)    بُعد اطلاعاتی (Info Ware):

تکنولوژی دربرگیرنده مجموعه اطلاعاتی به اشکال مختلف مثل اسناد، داده ها، آمار، جزوه ها، نقشه و… است که جنبه محرمانه بودن آن بیشتر از سخت افزار بوده و تمایل کمی برای انتقال آن وجود دارد. از لحاظ حقوقی و قانونی، برای اینکه اطلاعات قابل حمایت شود، باید سه شرط داشته باشد:
الف) محرمانه باشد.
ب) دارای ارزش تجاری باشد.
ج) حمایت از آن توسط و به درخواست کسی باشد که قانوناً آن را در کنترل دارد.

4)    بُعد سازمانی (Organ Ware):

نحوه سازماندهی بین سخت‌افزار و نرم‌افزار- مجموعه‌ای از نظام‌های سازماندهی، مدیریتی، شبکه و بازاریابی که با انتقال، جذب، بهره برداری و توسعه تکنولوژی مرتبط است.
از سوی دیگر، برای فهم تکنولوژی باید به جنبه های آن توجه نمود:
1)    جنبه فیزیکی (ابزاری)/سخت افزار
2)    جنبه دانشی: ارجح نسبت به جنبه فیزیکی
3)    نحوه کارکرد
4)    نحوه ارتباط بین اجزاء

حتما بخوانید : آشنایی با کامپیوتر کوانتومی

طبقه بندی تکنولوژی براساس پتانسیل‌های آن:

1)    تكنولوژی سطح پایین (Low Tech):

تکنولوژیهای متداول/بسيط که کاربردی شده‌اند. مانند: صندلی، خودکار، رادیو، تلویزیون و … .
•    نياز به نيروي انساني با سطح پايين مهارت و تحصيلات
•    بهره‌گيري از ابزارهاي دستي يا نيمه اتوماتيك
•    پايين بودن سطح تحقيقات- زيرسطح صنعت
•    هزينه تمام شده عامل اصلي مزيت رقابتي
•    تعييرات فناورانه بسيار اندك يا تقريباً ثابت
•    تنوع كم محصولات و رقابت روي قيمت نه كيفيت
•    قابل انتقال با خريد تجهيزات و كارخانه
•    نمايان در محصولات مصرفي كم دوام
•    نيازهايي چون غذا، مسكن، پوشاك و خدمات اساسي انسان

2)    تكنولوژی متوسط (Medium Tech):

تکنولوژیهای کاربردی شده ای که همچنان امکان توسعه دارند. مانند هوش مصنوعی، نیمه‌هادی‌ها، بیوتکنولوژی و … .
•    در مرحله بلوغ فناوري مي باشد.
•    قابل انتقال بين شركت ها با روش هاي رسمي مانند ليسانس و سرمايه گذاري مشترك
•    نيازمند سطح نسبتاً بالاي تحقيق و توسعه و مهارت هاي پيشرفته
•    داراي دوره يادگيري طولاني
•    عمدتاً در صنايع مهندسي‌بر و تجهيزات بر مانند صنايع خودرو سازي، شيميايي، فلزات پايه، لوازم خانگي
•    نمايان در محصولات مصرفي با دوام

3)    تكنولوژی سطح بالا (Hi Tech):

• تکنولوژیهایی که در لبه نوآوری قرار دارند و دائماً در حال تغییرند.
• دانش فني بالا و در نتيجه نياز به كاركنان با تحصيلات عالیه، دانشمندان و مهندسان
• تغييرات شديد نسبت به ساير صنايع
• كسب مزيت رقابتي، رقابتهاي شديد به دليل نوآوري بالا
• نياز به بودجه بالاي تحقيق و توسعه- نسبت تحقيق به فروش 1 به 10 يا دو برابر ميانگين صنعت
• ميزان ارزش افزوده بالا
• طول عمر كوتاه به دليل ظهور رقباي كه بقايش را تهديد مي كند
• ابزار دقيق و دانش فني پيچيده
• توانايي ايجاد رشد در صنايع و بخش‌هاي مختلف
• قابليت نسخه‌برداري پايين
• پتانسيل بالا در ادغام فناوري‌ها و خلق فناوري جديد
• دشواري در انتقال و نياز به روشهاي غيررسمي
• نمايان در محصولات سرمايه‌اي
• داراي ريسك بالاي سرمايه‌گذاری