تکنولوژی عبارت است از دانش و مهارتهای لازم برای تولید کالا و خدمات که حاصل قدرت فکری و شناخت انسان و ترکیب قوانین موجود در طبیعت می‌باشد. انواع نگاه ها به تکنولوژی عبارتند از:
۱) تکنولوژی بعنوان ابزار:
دیدگاه عامیانه. مثلا تکنولوژی = تلفن همراه
۲) تکنولوژی بعنوان یک سیستم مبدل/تبدیل کننده:
در این دیدگاه تکنولوژی بعنوان عامل تغییر است و بعنوان واسطه نیازی به آن دیده می شود و نیازها را تأمین کرده و داده ها را میگیرد و نتیجه را میدهد. مثلا تکنولوژی = تولید فولاد یا آهن
۳) تکولوژی به مفهوم دانش:
دانشی که پاسخگوی دو سئوال Know How و Know Why است.
حتما بخوانید : آشنایی با کامپیوتر کوانتومی
۴) تکنولوژی بعنوان نرم افزار و سخت افزار:
نگاهی ترکیبی و بهینه با درنظر گرفتن دانش و ابزار. براساس این نوع نگاه به تکنولوژی، از چهار عنصر اصلی تشکیل شده است بنابراین انتقال آن زمانی به‌طور کامل انجام می‌شود که بین این چهار عنصر تناسب وجود داشته باشد:
۱) بُعد انسانی (Human Ware):
عامل انسانی درگیر در تکنولوژی ، بخشی از تکنولوژی که در انسان متجلی شده و دربرگیرنده آگاهی، استعداد، تجارت، مهارت، ابتکار و انگیزه‌های اوست.
۲) بُعد فنی (Techno Ware):
مجموعه‌ای از ابزارها، ماشین آلات، تأسیسات و تسهیلات فیزیکی که به‌دلیل سرعت رشد و پیشرفت زیاد، غالباً سه عنصر دیگر نمی توانند پاسخگوی رشد سریع سخت افزار باشند.
۳) بُعد اطلاعاتی (Info Ware):
تکنولوژی دربرگیرنده مجموعه اطلاعاتی به اشکال مختلف مثل اسناد، داده ها، آمار،جزوه ها، نقشه و… است که جنبه محرمانه بودن آن بیشتر از سخت افزار بوده و تمایل کمی برای انتقال آن وجود دارد. از لحاظ حقوقی و قانونی، برای اینکه اطلاعات قابل حمایت شود، باید سه شرط داشته باشد:
الف) محرمانه باشد.
ب) دارای ارزش تجاری باشد.
ج) حمایت از آن توسط و به درخواست کسی باشد که قانوناً آن را در کنترل دارد.
۴) بُعد سازمانی (Organ Ware):
نحوه سازماندهی بین سخت‌افزار و نرم‌افزار- مجموعه‌ای از نظام‌های سازماندهی، مدیریتی، شبکه و بازاریابی که با انتقال، جذب، بهره برداری و توسعه تکنولوژی مرتبط است.
از سوی دیگر، برای فهم تکنولوژی باید به جنبه های آن توجه نمود:
۱) جنبه فیزیکی (ابزاری)/سخت افزار
۲) جنبه دانشی: ارجح نسبت به جنبه فیزیکی
۳) نحوه کارکرد
۴) نحوه ارتباط بین اجزاء
طبقه بندی تکنولوژی براساس پتانسیل‌های آن:
۱) تکنولوژی سطح پایین (Low Tech):
تکنولوژیهای متداول/بسیط که کاربردی شده‌اند. مانند: صندلی، خودکار، رادیو، تلویزیون و … .
• نیاز به نیروی انسانی با سطح پایین مهارت و تحصیلات
• بهره‌گیری از ابزارهای دستی یا نیمه اتوماتیک
• پایین بودن سطح تحقیقات- زیرسطح صنعت
• هزینه تمام شده عامل اصلی مزیت رقابتی
• تعییرات فناورانه بسیار اندک یا تقریباً ثابت
• تنوع کم محصولات و رقابت روی قیمت نه کیفیت
• قابل انتقال با خرید تجهیزات و کارخانه
• نمایان در محصولات مصرفی کم دوام
• نیازهایی چون غذا، مسکن، پوشاک و خدمات اساسی انسان
۲) تکنولوژی متوسط (Medium Tech):
تکنولوژیهای کاربردی شده ای که همچنان امکان توسعه دارند. مانند هوش مصنوعی، نیمه‌هادی‌ها، بیوتکنولوژی و … .
• در مرحله بلوغ فناوری می باشد.
• قابل انتقال بین شرکت ها با روش های رسمی مانند لیسانس و سرمایه گذاری مشترک
• نیازمند سطح نسبتاً بالای تحقیق و توسعه و مهارت های پیشرفته
• دارای دوره یادگیری طولانی
• عمدتاً در صنایع مهندسی‌بر و تجهیزات بر مانند صنایع خودرو سازی، شیمیایی، فلزات پایه، لوازم خانگی
• نمایان در محصولات مصرفی با دوام
۳) تکنولوژی سطح بالا (Hi Tech):
تکنولوژیهایی که در لبه نوآوری قرار دارند و دائماً در حال تغییرند.
• دانش فنی بالا و در نتیجه نیاز به کارکنان با تحصیلات عالیه، دانشمندان و مهندسان
• تغییرات شدید نسبت به سایر صنایع
• کسب مزیت رقابتی، رقابتهای شدید به دلیل نوآوری بالا
• نیاز به بودجه بالای تحقیق و توسعه- نسبت تحقیق به فروش ۱ به ۱۰ یا دو برابر میانگین صنعت
• میزان ارزش افزوده بالا
• طول عمر کوتاه به دلیل ظهور رقبای که بقایش را تهدید می کند
• ابزار دقیق و دانش فنی پیچیده
• توانایی ایجاد رشد در صنایع و بخش‌های مختلف
• قابلیت نسخه‌برداری پایین
• پتانسیل بالا در ادغام فناوری‌ها و خلق فناوری جدید
• دشواری در انتقال و نیاز به روشهای غیررسمی
• نمایان در محصولات سرمایه‌ای
• دارای ریسک بالای سرمایه‌گذاری
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.